W poniedziałek, wtorek i środę - dni poprzedzające uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego – Kościół obchodzi tzw. Dni Krzyżowe. Są to dni błagalnej modlitwy o urodzaje i zachowanie od klęsk żywiołowych.
Obchód Dni Krzyżowych zapoczątkował w Galii ok. roku 470 francuski biskup diecezji Vienne - Mamert, w związku z klęskami nieurodzaju, pożaru, trzęsienia ziemi i wojny.
Z myślą o uproszenie urodzajów biskup zainicjował tzw. Dni Krzyżowe. Błagalne modły połączone były z procesjami. Głównym momentem była procesja z kościoła do kapliczek i krzyży, gdzie zatrzymywano się na modlitwy. Podczas procesji śpiewano psalmy, wezwania litanijne, a od IX wieku Litanię do Wszystkich Świętych. W takich procesjach brali udział także królowie, magnaci, władze danego miasta, lud - wszyscy zazwyczaj w strojach pokutnych. Po procesji sprawowana była Msza św., a całość kończyła się wspólnym posiłkiem. Obchody cieszyły się największą popularnością w średniowieczu.
W Polsce procesje udawały się do krzyży stojących w polu, przy których odprawiano nabożeństwa błagalne, stąd nazwa Dni Krzyżowe. Obecnie do modlitw o urodzaje dodaje się modlitwy o uświęcenie ludzkiej pracy, a także za głodujących.